Parasomnia

Para a maioría de persoas ir durmir é un acto cotián, reparador e pracenteiro, pero para outras poucas o soño pode constituír un verdadeiro enigma e ser de todo menos reparador: poida que levántense da cama e vaian á cociña para picar algo, poida que decidan cambiar os mobles de sitio ou poida que griten e golpeen aos seus compañeiros de cama? e que logo, ao espertar, non se acorden de nada. Estas persoas padecen unha desorde do soño chamado parasomnia e para elas, o simple feito de durmir, pode ser un acto realmente perigoso; e non só para elas, tamén para as persoas da súa contorna.

Dentro das parasomnias máis comúns están o sonambulismo, os terrores nocturnos, o espertar confuso, o bruxismo nocturno, a enuresis nocturna e o trastorno de comportamento do soño REM.

En definitiva, as parasomnias son un grupo de alteracións do soño moi variadas caracterizadas por comportamentos anormais durante o soño. Estes estados poden presentarse tanto durante a fase do soño NREM, cando por unha activación fisiolóxica o cerebro queda atrapado entre o soño e o estado de vixilia, como durante a fase REM.
As persoas que padecen estes trastornos adoitan espertar desorientadas, tanto no tempo como no espazo, sendo incapaces de recoñecer a súa contorna (xeralmente a súa habitación). Esta sensación tan confusa a miúdo prodúcelles auténtico terror. Ademais, durante o soño, adoitan ter sensacións moi desagradables de afogo.

A súa gravidade pode oscilar desde casos esporádicos e inofensivos (como, por exemplo, falar durante o soño), ata outros máis graves que requiren tratamento farmacolóxico e psicolóxico.

Este tipo de comportamentos son máis habituais durante a infancia, sendo nestes casos un proceso benigno e inofensivo que tende a desaparecer. Outras veces, persisten na idade adulta. Estes últimos casos teñen un significado máis patolóxico.

Os comportamentos máis sinxelos adoitan estar caracterizados por episodios de calambres nas pernas, fortes pesadelos, diálogos con outras persoas, espasmos e jactatio capitis nocturna (hábito de golpearse a cabeza durante o soño). Moitas persoas tamén golpean coas súas mans todo o que está ao seu alcance.

Noutros casos máis complexos as persoas levántanse da cama e levan a cabo acciones tales como vestirse, camiñar, comer, beber e ata, conducir vehículos ou cambiar os mobles de lugar. En ningún dos casos son plenamente conscientes do que fan; de feito, o máis común é que cando esperten non recorden nada do que fixeron durante a noite anterior. A miúdo espértanse co corpo cheo de moratóns e non recordan haberse dado ningún golpe. Tamén adoitan sorprenderse cando se levantan e ven obxectos esparexidos polo chan ou os mobles cambiados de sitio.

Por iso, as persoas que padecen parasomnias adoitan durmir soas, protexer os cantos de todos os mobles da habitación para non darse con eles, acolchar as paredes, atarse á cama e un sen fin de cousas máis.
 No peor dos casos os parasómnicos dirixen a súa violencia cara a outras persoas, sementando o terror entre os seus familiares, amigos e veciños. O máis estraño de todo é que, generalmente, son persoas moi tranquilas durante o día. Con todo, cando se dormen, algo cambia no seu cerebro e vólvense agresivas e sádicas (algo así como o doutor Jekyll e Mr. Hyde). E dicimos sádicas porque algunhas chegaron a cometer brutais asasinatos mentres durmían e ao día seguinte espertáronse manchadas de sangue sen entender o que ocorrera.

A duración destes estraños comportamentos adoita ser breve, pero nalgúns casos alcanza ata varias horas.

Existe un compoñente xenético pero este, por si só, non é suficiente para desencadear episodios parasómnicos. Segundo os médicos, a maioría das veces existe, ademais, un compoñente ambiental, xeralmente algún trauma.